Błękitne Góry, gaje palmowe, okwiecone zbocza, słońce, plaża, banany, radosna muzyka, rum i kolorowa wyspa, która wynurzyła się z morza – to nie bajka, to Jamajka!
Jamajka to wyspa-państwo należąca do archipelagu Wielkich Antyli, w zachodniej części Wysp Karaibskich na Oceanie Atlantyckim. Położona jest na wschód od Haiti, sąsiaduje z Kubą, której granice przy dobrej widoczności podobno można dostrzec ze szczytów gór. Prawie 11 kilometrów kwadratowych niezwykle bogato ukształtowanej powierzchni rozpoczynają plaże białe na północy, a kończą plaże czarne na południu.
Pochodzenie wyspy
Tajemniczości temu miejscu dodają wapienne płaskowyże, pokrywające dwie trzecie Jamajki, których biały osad jest zdaniem geologów pozostałością szkieletów organizmów morskich i potwierdza genezę wyspy wynurzonej z morza w następstwie wypiętrzeń wulkanicznych. We wzniesieniach znajdują się liczne jaskinie, korytarze podziemne i głębokie wąwozy.
Ukształtowanie powierzchni
Więcej niż połowa terenu wyspy ma wysokość 300m n.p.m. Główne pasmo górskie nazwano majestatycznym mianem Gór Błękitnych. Porasta je osnuty mgłami las przypominający wilgotną dżunglę, pełną tropikalnych roślin. Wśród nich liczne paprocie, mchy, porosty i zaplątane pnącza. Najwyższym szczytem jest Blue Mountain Peak o wysokości 2256m n.p.m.
Roślinność
Jamajka jest wyspą kwiatów. Znaleziono tu niemal trzy tysiące gatunków roślin kwitnących, z czego około osiemset nie występuje nigdzie indziej na świecie. Tu ucieszyć można oko setkami odmian storczyków i paproci. Wyspa porośnięta jest bujnie chińskim bambusem, dziką sosną i drzewem pimentowym, z którego otrzymać można ziele angielskie. Wszak panią tego kraju jest brytyjska królowa Elżbieta!
Mieszkańcy Jamajki
Nazwa wyspy pochodzi od „Xamaca” – słowa oznaczającego w języku jej dawnych mieszkańców „kraj wody i drzew”. Odkąd jednak w 1494 roku odkrył ją Krzysztof Kolumb, wiele się zmieniło. Przybywający na wyspę Europejczycy, a stopniowo także mieszkańcy pochodzenia arabskiego, afrykańskiego i oczywiście indiańskiego zbudowali społeczność niemal trzymilionową i bardzo zróżnicowaną. Do tego aktualnie milion turystów odwiedzających każdego roku to miejsce każe zapomnieć o nazywaniu go dziewiczym.
Kultura i obyczaje
Jednak z tego bogactwa kultur wywodzi się bardzo ciekawy charakter Jamajki. Uchodzący za bardzo gościnnych mieszkańcy wyspy częstują ananasem, jabłkami cukrowymi, caimito i osławionym śniadaniem „ackee and saltfish”, przypominającym nieco jajecznicę. Jada się tu także smażoną rybę z bammy, czyli przypiekanym chlebem, a kozina z curry traktowana jest tak, jak nasz kotlet schabowy. Przybysze włączyli do miejscowej kuchni trzcinę cukrową, banany, cytrusy i orzechy kokosowe. Do świątecznych przysmaków natomiast należy ciasto z cynamonem, rodzynkami, śliwką i wiśnią na Boże Narodzenie oraz chleb pikantny podawany z serem na Wielkanoc.
Kawa i rum
Wzgórza pokrywają plantacje kawy. Uprawiana jest na niewielkich poletkach. Cenią ją koneserzy i wielu z nich uważa ją za najlepszą na świecie. Jest też odpowiednio droga i z tej zapewne przyczyny miejscowi rzadko ją piją. Nie szczędzą sobie natomiast rumu, który nie kosztuje tu wiele, a przy tym jest wyśmienity. Degustować go można, odwiedzając plantacje trzciny cukrowej lub destylarnie w ich pobliżu – na przykład posiadłość Appleton niedaleko Maggotty. Rumu jednakże nie zabraknie również w hotelowych barach oraz na plażach i podczas lokalnych imprez tanecznych.
W rytmie reggae
Słychać tu oczywiście głównie reggae. Jamajka jest światową stolicą tego gatunku muzyki, powstałego w latach 60. dwudziestego wieku w Kingston. W rytm miarowych uderzeń klawiszy przyjemnie pulsuje tańczący tłum uśmiechniętych ludzi. Globalna popularność reggae związana jest z twórczością Boba Marleya i jego zespołu The Wailers, który swego czasu objechał wszystkie kontynenty, rozwożąc po świecie albumy ze swoją gorącą muzyką.
Wyspa słońca
Największą jednak atrakcją pozostaje podrównikowy klimat wyspy, który przyciąga i zachęca do wizyty na Jamajce wszystkich spragnionych słońca i ciepła. Nie ma tu pór roku, przez cały rok temperatura waha się między 24 a 27 stopni Celsjusza. Oczywiście w wysokich górach bywa chłodniej. Od maja do czerwca i od września do października odnotowywane są regularne opady deszczu. Dlatego wszyscy, którzy zamierzają odwiedzić tę kolorową wyspę słońca, powinni wybrać czas od listopada do kwietnia.
Odrobina cienia
Jamajka ma też swoją drugą, ciemniejszą stronę. Nie brakuje tu biedy, a ludzie żyjący na marginesie społeczeństwa zamieszkują dzielnice slumsowe, zwłaszcza w stolicy. Trudno nie wspomnieć o handlu narkotykami, chociaż oficjalnie posiadanie wszelkich tego typu substancji jest przestępstwem. Mieszkańcy wyspy mają też niejednokrotnie oryginalne poglądy i swoistą ocenę rzeczywistości, co częściowo wywodzi się z obecnego tu jeszcze rastafarianizmu, a częściowo z ugruntowanej obyczajowości tego miejsca. Myśląc o bezpiecznej wizycie na słonecznej Jamajce, należałoby zatem wybrać wyjazd zorganizowany i skorzystać z pomocy przewodnika.
Leave a Reply